sen_nr_9 - David Mitchell
sen_nr_9 - to niesamowita książka. Niesamowita, bo nieszablonowa. Nie można jej wpisać w tylko fantastykę, nie jest to klasyczny cyberpunk, nie jest to powieść sensacyjna tylko li wyłącznie.
Czym jest ta książka zatem? Mieszanką wybuchową, Orientalnym koktajlem widzianym oczami europejczyka (jako autora) i nie-europejczyka (jako bohatera). Jaka jest - już napisałem. Dodam więc tylko, że to książka z serii weekendowych. Jak nie macie wolnego weekendu - nie zaczynajcie. Każdy, kogo w środku tygodnia ta książka “chwyci” za gardło, będzie chodził niewyspany do pracy, z zaczerwienionymi oczami od czytania do rana.
UWAGA: Sen_numer_9 uzależnia!
Gorąco polecam.
Gra o tron - George R. R. Martin
Najdziwniejsze jest to, jak sięgnąłem po tą książkę. Znudzony grami komputerowymi i elektorniczną rozrywką poszukiwałem gier towarzyskich. Trafilem na jedna, drugą - ale ciągle brakowało mi rzobudowanego świata. Wtedy trafiłem na opis “Gry o Tron” - i to co zwrociło moją uwage to fakt, że gra została oparta o cykl książek “Pieśni lodu i ognia” G.R.R.Martina. Dla mnie oznaczało to jedno - gra będzie ciekawa, ale najpierw trzeba zobaczyć co to za książka i o czym ten Martin Pisze.
Pierwsze informacje były zachęcające - jako że nie bardzo “trawię” fantasy niewątpliwym plusem było to, że w książce Martina nie ma przesytu czarodziejów (tych w głupich czapkach do szpica), barbarzyńców (tych z toporami i w krwi umazianych) i innych stereotypów fantasy (krasnali, elfów, gołych wojowniczek). Za to świat jest spójny, realistycznie oddany, gdzies na pograniczu, przy północnym murze, stykający się z magią. Ale nie z magią stosowaną przez bohaterów książek fantasy (kule ognia, grzmoty jakieś, iskry). Więcej w tym wszystkim stali, ognia i lodu niż magii i czarnodziejstwa wszelakiego. Wszystko wyglądało, że książka mi się spodoba. Zamówienie w księgarni internetowej zostało szybko zrealizowane i Mikołaj przyniósł tom pierwszy. Rozpoczęcie.
Extensa - Jacek Dukaj
Alternatywna wizja dziwnego świata - Extensa Jacka Dukaja - na początku odrzuca, gdy organizm broni sie przed dziwnością i brakiem zrozumienia, a następnie wciąga tak silnie, że nie sposób się oderwać. U mnie powtórzył się “schemat Dukaja” - w pierwszym odruchu najchętniej bym rzucił książką w ciemny, zakurzony róg pokoju i tak zostawił… A jednak… ten świat… wciąga… Extensa…
Dukaj nie tłumaczy, on przedstawia. Jest to problem, gdyż jego umysł błądzi po światach nieznanych zwykłemu śmiertelnikowi, skojarzeniach, wymiarach, przestrzeniach. Jest (Dukaj i jego świat) niezrozumiały, a przez to przerażający i zachwycający zarazem. Ksiązka “przysysa się” do czytelnika, jak extensa, łączy się z nim i steruje, aby ten odkrywał kolejne strony a na nich przedziwną historię. Nie z tego świata.
Extensa jest niewątpliwie oryginalna. Mnie sie podobała, bo ponad kolejne standardowe opowiadanie o standardowym wątku i standardowej intrydze w standardowych realiach SF przedkładam coś nowego, coś, co mnie w jakiś sposób zaintryguje. W końcu nie po to człowiek czytuje fantastykę, żeby za każdym razem czytać o tym samym, tak samo napisane, i po raz sto pięćdziesiąty przemielony ten sam pomysł. Extensa - dla mnie swoiste odkrycie - ta powieść właśnie jest czymś takim nietuzinkowym. Faktem jest, może sie podobać, może sie nie podobać - kwestia gustu czytelniczego. Jak pisałem, przez pierwszą 1/3 książki miałem ochotę rzucić ją w kąt. A jednocześnie frapowało mnie co tam jest dalej, na kolejnych stronach, jak sie ta historia rozwinie i jak zakończy. Dukaj wielki jest - właściwie to to co do tej pory czytałem zawsze budziło u mnie niezdrowe emocje i ekscytacje, jaka mieli pewnie traperzy odkrywając nieznane na nowym lądzie. Dukaj, czy raczej to co pisze, jest właśnie dla mnie takim lądem…
W mojej skali ocen czytelniczych: 8/10