Zabójcza Sprawiedliwość – Ann Leckie

Pozwolę sobie na krótki komentarz po 1/3 powieści: (bezdyskusyjnie najlepsza?) Space Opera dla młodych kobiet. Hasło z okładki, iż „…najlepsza… Space Opera XXI wieku” jest delikatnie mówiąc lekko… dyskusyjne. Nawet w trendzie Young Adult powieść (ta 1/3 co przeczytałem) wypada dość słabo. Ekscytować się może ktoś mniej oczytany, kto rozpoczyna swoją przygodę z fantastyką.

Skuszony obietnicą dobrej Space Opery spróbowałem dać szansę jakby nie było nagradzanej debiutanckiej powieści Zabójcza Sprawiedliwość. Ale już po 1/4 zacząłem ją kartkować. Warsztatowe dobrze (choć nie czuję się kompetentny oceniać), pomysł ciekawy ale jednak mało odkrywczy – ot tak pod młodą publikę. I brak pomysłu jak prowadzić fabułę bez objaśnienia każdego detalu, tak aby intrygowała czytelnika.

Cóż, może mam zbyt wysoko postawioną poprzeczkę względem fantastyki. W ostateczności, czytanie książki powinno przynajmniej sprawiać radość i być rozrywką. Taką Space Operą, czytaną dla akcji i rozrywki było choćby Przebudzenie Lewiatana (James S.A. Corey). Bo choć Przebudzenie nie wymagało choćby małego wysiłku intelektualnego, to prowadzona fabuła wciągała tak, że trudno było się oderwać. Ostatnie karty książki pojawiły się tak niespodziewanie, że wywołały niemałe zaskoczenie.

W przypadku Ann Lacke – kartkowanie i przeskakiwanie co nudniejszych (choć zapewne ważnych z punktu widzenia autorki) fragmentów to zły znak. Ale to moja własna opinia. Niewątpliwie „każda potwora znajdzie swego amatora”, choć trochę przeraża mnie że taka „powieść odniosła światowy sukces”. Co rodzi pytanie: jaka była miara sukcesu?

Podsumowując: Fantasy w kosmicznych klimatach, pisane dla kobiet, przez kobietę. Sprawny debiut pisarski, ale czy coś więcej? Nawet jak na nurt Young Adult dość średnie. Ale może nawet kiedyś to zekranizują…

Ann Leckie – Zabójcza Sprawiedliwość

Wydawnictwo Akurat 2015