Dziadek do orzechów – Ernst Theodor Amadeus Hoffmann
Ponadczasowa klasyka. Dziadek do orzechów – Ernst Theodor Amadeus Hoffmann. Wielu z nas tytuł ten kojarzy się najpierw z baletem Czajkowskiego, którego tak oczarowała powieść, że skomponował, pod jej wpływem, swoje dzieło. Słowo „oczarowała” jest tu nieprzypadkowe. Fabuła osadza się między jawą a snem. Oniryczność i magia tworzą niesamowitą atmosferę. Baśniowość miesza się ze światem realnym i wszystko to – a jakże – podczas najbardziej magicznego czasu w roku – Świąt Bożego Narodzenia. Hoffman bardzo plastycznie odmalował baśniową krainę i jej mieszkańców, nie szczędząc „słodyczy” w słownictwie, bo choć Klara i Dziadek do Orzechów muszą stoczyć walkę z Królem Myszy (wcale niełatwą) – cały utwór kończy się szczęśliwie, ujawniając zarazem tajemnicę tytułowej postaci. Polecam – zwłaszcza w czasie świątecznym, kiedy wiara w magię (podobno zwierzęta przemawiają w Wigilię ludzkim głosem) przychodzi nam łatwiej niż w szarej codzienności dnia powszedniego.
